Geduld hebben

Jawel, de eerste ervaring met de omaanse bureaucratie is mij overkomen, gevolgd door enkele meer.
Ik zou mijn residence card kunnen gaan ophalen bij PDO (waar Stijn werkt). Ik had daar al mijn paspoort een paar dagen eerder voor in moeten leveren. Stijn kreeg te horen dat ik dinsdag 25 sep. om half acht 's morgens bij de Immigration Services van PDO zou moeten zijn. Dan vertrek je per bus naar het ministerie om vingerafdrukken te maken (van elke vinger en van de hele hand!) en om allerlei stempels (zijn ze hier gek op) te halen. Maar zover is het voor mij niet eens gekomen. Ik stond netjes om half acht bij de balie. Daar werkt het dus niet met een rij van wachtende. Iedereen staat aan de balie, zo'n 6 man tegelijk, terwijl er maar 2 geholpen kunnen worden. Je staat daar dan ook maar tussen, maar er komt natuurlijk gewoon iemand van achter ertussen en die wordt dan geholpen. Het systeem, als dat er al is, was voor mij ver te zoeken. Uiteindelijk werd ik aangesproken, "Finished?". Finished, hoezo? Ik was niet eens geholpen. Ik antwoordde in mijn allervriendelijkste engels dat ik hier was voor een residence card en dat ze mijn paspoort al hadden. Na een hoop gezoek en geschuif met papieren, kwam er een paspoort naar boven, maar niet de mijne. Ik leek wat hun betreft genoeg op de blanke vrouw met bril die in dat paspoort stond. Na nog wat gerommel, kwam mijn paspoort en wat formulieren tevoorschijn. Maar de formulieren waren nog niet ingevuld, dus ik kon de week erna terugkomen. Prima.

Het is hier nog steeds (duurt een maand) Ramadhan. Dat betekent dat alle restaurants en drinkgelegenheden overdag dicht zijn. Dat geeft een enigzins verlaten indruk. Je mag ook nergens in het openbaar eten en/of drinken. 's Avonds na zonsondergang 'breken' de moslims het vasten zogezegd. Dat gebeurt nu rond kwart over 6. Het breken gebeurt door dadels te eten en water te drinken, zoals de profeet Mohammed ook deed. Daarna gaan ze bidden en dan mag er uitgebreid, maar dan ook echt uitgebreid en heel lang gegeten worden. De meeste moslims doen dit met hun familie samen, voor hun is het ook vooral een gezellige maand (misschien te vergelijken met het sinterklaasavondgevoel?). Ik had het geluk om uitgenodig te zijn bij de Iftar (het avondeten) van het PDO Women's Network. Dat is opgezet voor en door vrouwen die binnen PDO werken, mede dankzij Anouk uit Nederland! Er werken zo'n 480 vrouwen bij PDO, een bedrijf van meer dan 4000 werknemers. De vrouwen moeten om promotie te maken erg hard werken (idem in NL). Het netwerk vindt ook veel steun bij de mannen in PDO, met name bij de hogere functies.
Ik heb bij deze Iftar dus een beetje kunnen proeven van de gebruiken van zo'n vastenbreking. Het was erg mooi om zoveel vrouwen in prachtige zwarte jurken met de mooiste hoofddoeken te zien. Wat me opviel was dat de mannen apart van de vrouwen zitten en aan tafels een stuk verderop. En niet iedereen ging naar de moskee om te bidden voor het echte eten. Het eten was ook lekker, gefrituurde samosa als vooraf en kip, rijst, salade en wat ondefinieerbare items als hoofdgerecht. Met taart, fruit en de echte omaanse koffie (met cardemon) als toetje. het integreren van de verschillende culturen kon wel beter: ik zat aan een tafel met alle niet-omani. Na het eten heb ik gelukkig nog wel met een paar omaanse meiden kunnen kletsen. Zij konden vloeiend engels, geleerd tijdens hun studie in Engeland.

Dan nog een laatste 'avontuur' van Corine de spouse. Voor alle pasaangekomen (niet in gewicht) 'vrouwen van' werd er een morning coffee georganiseerd. Aangezien ik niet veel om handen heb zo overdag ben ik samen met de nederlandse onderbuuf hiernaartoe gegaan. Ik was toch wel benieuwd of de expatvrouwen ook waren, zoals ik in mijn vooroordeel dacht. Nou, dat viel dus alles mee. Een enkeling is echt van het caliber mijn-man-werkt-bij-PDO-en-ik-golf-en-quilt. Maar mijn indruk van deze vrouwen viel 100% mee. De meeste doen dan ook nog wel wat werk of vrijwilligerswerk. Het merendeel was engels, maar er waren ook indiase, schotse, spaanse en nieuwzeelandse dames. Ik kon me prima vermaken en heb vooral veel info opgesnoven over waar ik kan leren surfen, arabisch kan leren, en hoe warm het hier in de winter wordt. Inderdaad de belangrijke zaken voor een niet-werkend persoon.

Het geval wil dat ik nu al een baan heb. Ik had me lekker verheugd op de yogales, strandwandelingen en koffiedrinken, maar daar komt nu niet meer veel van terecht. Ik heb een baan als geotechnisch ingenieur bij Atkins, hier in Muscat. Ik begin zaterdag 6 oktober al! Het is voor 6 maanden iig, en eventueel langer. Ik heb er veel zin in en ben benieuwd wat ik allemaal ga tegenkomen.
Ben benieuwd hoeveel tijd ik dan nog heb om de site bij te houden ;)