Leve het weekend

Een feest van herkenning was het hier de eerste dagen. Bij douane weer de stempels halen, maar deze keer was het niet een Indier die stempelde met een Omani ernaast zoals 10 jaar geleden, maar waarachtig een Omani zelf. Ik werd wel door een indisch mannetje van aankomsthal naar uitgang geleid. Waarom was me nog niet helemaal duidelijk. Heerlijk om uit de airco van het vliegveld in een warme deken van buitenlucht te stappen. Het was dus midden in de nacht met nog een aangename 30 graden. Bril beslaat dan natuurlijk meteen, iets dat hier een terugkerend gebeuren is.
Puck herkende me waarschijnlijk of vond het gewoon een goed idee om geaaid te worden. Tis om het even voor mij.
Stijn moest de volgende morgen alweer vroeg op; half zeven. Ik draaide me nog even om, genietend van het leven van een vakantiehoudende bijna werkloze huisvrouw. Aangezien ik nog geen auto heb en alle winkels en bezienswaardigheden niet in de buurt liggen, rest mij dezer dagen niet veel meer dan sporten, arabisch leren schrijven, website bijwerken en alvast wat leuke uitstapjes plannen. Het enige dat ik makkelijk kan bereiken is de PDO recreation center Ras-al-Hamra. Daar is een geheel vernieuwde gym met prima apparaten en ook wel wat sportlessen.
Het is op dit moment Ramadan en dat betekent dat het absoluut is verboden om op straat of in het openbaar te eten of te drinken. Dus na 20 minuten in 38 graden in de zon lopen, om te gaan sporten, snak je naar een glaasje water. Dat heb ik dan maar stiekem in het kleedhok gedronken.
Mede door de Ramadan zijn alle restaurants en coffee bars gesloten. Daardoor maakt het allemaal een verlaten indruk. Maar ik zie al wel potentie tot vele gezellige terrassen en drukbezochte winkelcentra. Ik heb zelfs al een bowlingbaan ontdekt, niet dat ik daar nou om stond te springen.
Een verschil met 10 jaar terug is ook de hoeveelheid winkelcentra en westerse winkels. Om nog maar te zwijgen van het feit dat je hier in de supermarkt stroopwafels en Hak groenten kan kopen. Het is duidelijk geen afzien meer voor de expat alhier. Het is grappig om te zien dat bijna alle (mij bekende) groenten uit Holland komen.

Het weekend, beginnend op woensdagavond, begon al erg goed. Stijn en ik waren uitgenodigd bij Roeland, geo uit A'dam en collega van Stijn. Hij woont in een huis boven op de berg in het 'PDO camp' met een fantastisch en zeldzaam uitzicht over de baai van Muscat. Anouk en Lanette, ook collega's van Stijn waren er ook. We lieten indisch komen (kostte ook helemaal niks) en het bier stond al koud. De wijn daarentegen was ietwat warm, want ja, het was ook nog erg warm buiten. Het is heerlijk om de hele avond buiten te kunnen zitten zonder dat het afkoelt. Dan vergeet je wel dat het later en later wordt. ;)

Donderdag overdag hebben Stijn en ik wat rondgetoerd in de buurt en vooral veel schade van de cycloon Gonu gezien. Dat moet echt verschrikkelijk zijn geweest voor de mensen hier. En vooral voor de mensen die in de wadi's woonden. Hele wegen en bruggen zijn weggespoeld, huizen vernield en veel slachtoffers gevallen. De mensen hier hebben het er nog veel over.

's Avonds was het perfect BBQ weer. Dat is hier dus 365 avonden per jaar (reden temeer om ons te komen opzoeken!). We waren wederom welkom bij Roeland, ditmaal met Anouk en Heiko (duitse grappige geo). Het mooie is ook dat je gewoon naar huis kan lopen en dus allebei kan drinken.

Vrijdag dan maar even de toerist uitgehangen en nog snel voor zonsondergang, maar wel na de hitte, naar het strand bij de 'club' gegaan. Met snorkelen is nu wel minder te zien dan (je raadt het al) toen ik hier zat.

Het weekend gaat hier net zo snel voorbij als in NL.