Trouwen in Oman

Wat een mazzel dat ik het paswoord van deze website nog wist. We hebben goed nieuws: Stijn en ik hebben level 1 van de arabische cursus gehaald, met een 9.9 en een 10. Zo moeilijk is dat arabisch helemaal niet. We kunnen het langzaam lezen en schrijven. Woorden leren is een kriem, want je hebt geen enkele referentie naar een andere taal, laat staan dat je verstaat hoe het wordt uitgesproken. Maar het begin is er. Gelukkig even een maandje 'vakantie' en dan gaan we level 2 in.

De leukste happenings van de laatste tijd waren toch wel de twee bruiloften waar ik ben geweest. Ik was door Baida (mijn omaanse collega en vriendin) bij het huwelijk van haar zus Nour uitgenodigd. Ze gaf me de uitnodiging, de volledig in het arabisch was, oops. Ik heb 'm samen met haar gelezen. Ik kende maar een paar woorden, dus ze heeft 'm vertaald. Ik was zo trots dat ik het al kon lezen met een beetje hulp :).
Bruiloften worden hier helemaal gescheiden gevierd, ook de dj en het bediend personeel bestaat dan alleen uit vrouwen . Allereerst is er nog de henna party. Dat is een avond of twee voor de bruiloft. Dan komen alle vrouwen samen bij de bruid thuis (dus bij Baida thuis). Nour zat daar op de bank met traditionele omaanse kleding en volledig gesluierd met om haar heen draperien. Haar voeten waren helemaal met henna beschilderd. De vrouwen komen langs om haar voeten aan te raken, rozeblaadjes en baiza's (briefjes van 100 baiza) over haar te strooien. Voor Nour was het de hele avond zitten en toekijken. De andere vrouwen dansen de hele avond en eten ook nog. Ik heb ook meegedanst voor zover mijn stijve hollandse heupen mee wilden doen. Ik was natuurlijk de enige niet-arabische en werd van alle kanten vriendelijk toegelachen (of misschien uitgelachen). Gelukkig kende ik al wat familie aen vrienden van Baida.
Ik keek mijn ogen uit: de meest prachtige jurken die ik ooit had gezien, veel glitter maar vooral allemaal jurken met een verhaal. De een was een echte jurk uit de Golf (i.e. arabisch golfstaten), meer palestijns of omaans, die vooral op de bedoeienstijl lijken (broek tot enkels met zilveren ringen aan de enkels, daaroverheen een jurk tot halverwege de onderbenen, zeer kleurrijk. Op het voorhoofd zijn zilveren versieringen die verbonden zijn aan de sluier die over het hele hoofd en schouders valt. Gezicht is onbedekt)
De muziek stond hard zodat gesprekken houden moeilijk was. Af en toe werd er gejoeld zoals de vrouwen hier doen met hun tong en hoge klanken.
Ik voelde me echt super geintergreerd en werd nog gemotiveerder om arabisch te kunnen spreken.

Goed twee dagen later is dan de bruiloft. Om half negen begint het feest in een prachtige zaal van een of ander hotel. In dit geval het Crowne Plaza. De zaal stond vol met grote ronde tafels. Het is dan vooral wachten. Wachten tot de bruid komt, dan wachten tot je mag gaan eten en dan nog wachten tot de bruidegom komt en dan is het khalas (afgelopen).
Ik zat aan een tafel samen met een collega van me, die slecht engels sprak, dus ik ben vooral veel gaan dansen met Baida, Haima en hun nichten en vriendinnen. Ook hier stond de muziek te hard (nog harder) om te kunnen praten. De jurken zijn nog exorbitanter. Het lijkt een beetje op een amerikaanse proms night. het is een kwestie van de mooiste jurk hebben en elkaar daarmee de ogen uit te steken.
Sommige jurken zijn werkelijk prachtig, andere gewoon overdone. Er is wel een verschil tussen de vrouwen, sommigen hebben dus strakke, moderne jurken aan terwijl er ook nog vrouwen in een zwarte abbaya (jurk/jas) en zwarte hoofddoek zijn. De meeste zijn zwaar opgemaakt, zo zwaar dat het ze lelijker maakt, de welbekende plamuurlaag.
Goed na wat dansen, wachten en water en jus drinken, komt de bruid binnen. De jurk was wit en zag er duur uit, was moielijk in te lopen. Helaas was Nour ook teveel opgemaakt. Zij neemt weer plaats op een bank op een podium achter de dansvloer en kijkt naar de dansende familie en vrienden.
Dan wordt het buffet geopend en is het dringen geblazen, vooral oppassen dat je niet op de jurken met sleep gaat staan. Heerlijk arabisch eten.
Na eten is het nog even wachten tot de bruidegom met zijn gevolg.
Vlak voordat hij binnkomt bedekt iedereen haar haren en schouders. Ik en nog 3 vrouwen hadden hun haar niet bedekt. Ik had wel speciaal een sjaal voor over mijn schouders meegenomen, omdat ik de bui al zag hangen.
De mannen zijn allemaal in dishdash met tulband en wandelstok (erfenis van de bedou). De bruidegom heeft dan nog een speciaal gewaad aan. Ze lopen de hele zaal door naar het podium waar de bruidegom plaats neemt naast zijn bruid. De andere mannen vertrekken weer. Ook veel genodigden gaan dan weg. Ik ook.

Ik had van een vriendin van Baida, Janaan, ook een uitnodiging gekregen voor haar huwelijk een week later. Deze bruiloft is heel erg vergelijkbaar. Nu had wel iedereen een andere jurk aan. Hier waren er zeker 250 vrouwen en de lokatie was een tikkeltje duurder. In het Bandar hotel in Bar al Jissa, een baai iets buiten Muscat.
Het is voor de vrouwen hier vaak een verplichting om naar een bruiloft te gaan, vandaar dat er zoveel mensen verveeld rondkijken tijdens het feest. Dat is wel jammer. Ik heb me die paar avonden prima vermaakt. Ik hoorde daarna pas dat er hier ook wel huwelijksfeesten gemengd worden gevierd, zelfs met alcohol (daar moet ik ook maar eens een kijkje nemen).